|
ملکالشعرا
بهار
در
تحمل نکردن
زور
|
دو
رویه زیر نیش
مار خفتن
|
|
سه پشته
روی شاخ مور
رفتن
|
|
تن
روغنزده با
زحمت و زور
|
|
میان
لانهٔ زنبور
رفتن
|
|
به کوه
بیستون بیرهنمایی
|
|
شبانه با
دو چشم کور
رفتن
|
|
برهنه
زخمهای سخت
خوردن
|
|
پیاده
راههای دور
رفتن
|
|
میان
لرز وتب با جسم
پر زخم
|
|
زمستان
توی آب شور
رفتن
|
|
به پیش
من هزاران
بار بهتر
|
|
که یک جو
زیر بار زور
رفتن
|
منبع:
گنجور
https://ganjoor.net/bahar/ghetebk/sh144#manuscripts
ملکالشعرا
بهار
محمـد
تقی بهار
ملقب به ملک
الشعرای
بهار شاعر،
ادیب، سیاستمدار
و روزنامهنگار
ایرانی است. وی
در سال ۱۲۶۳
هجری شمسی در
مشهد متولد
شد. مقدمات و
ادبیات فارسی
را نزد پدر
خود ملک
الشعرای
صبوری آموخت
و برای تکمیل
معلومات عربی
و فارسی به
محضر «ادیب نیشابوری»
رفت. بعد از
فوت پدر، ملک
الشعرای
دربار
مظفرالدین
شاه شد. وی شش
دوره نمایندهٔ
مجلس شد و
سالها استاد
دورهٔ دکتری
ادبیات
دانشسرای
عالی و
دانشکدهٔ
ادبیات بود.
به علت پیوستن
به مشروطهطلبان
و آزادیخواهان
چند بار تبعید
و زندانی شد
که سالهای
زندان و تبعید
از پربهرهترین
سالهای زندگی
ادبی وی بوده
است. بهار در
روز دوم اردیبهشت
۱۳۳۰ هجری
شمسی، در
خانهٔ مسکونی
خود در تهران
زندگی را
بدرود گفت و
در شمیران در
آرامگاه ظهیرالدوله
به خاک سپرده
شد. از
معروفترین
آثار وی دیوان
اشعار، سبک
شناسی که در
سه جلد
دربارهٔ سبک
نوشتههای
منثور فارسی
نوشته شده،
تاریخ احزاب
سیاسی، تصحیح
برخی از متون
کهن مانند
تاریخ سیستان
و مجملالتواریخ
و القصص، تاریخ
بلعمی را میتوان
نام برد.
_______________________________________________________________
مقالات
منتشر شده الزاما نقطه نظر، بيانگر
سياست و
اهداف نشریۀ اینترنتی
نهضت مقاومت
ملی ایران نميباشند.
حق
ويرايش
اخبار و مقالات
ارسالی برای
هیئت تحریریۀ نشریه محفوظ است.
|